वेदनेची संवेदना-२ (विस्तीर्ण)

Posted on Tuesday, June 01, 2010 by maaybhumi desk

सामर्थ्‍य वेदनेचे धडकी भरवाया लागले
अन् सारे वेदनेला शरण जावया लागले (१२)

साम्राज्य वेदनेचे चौदिशा वाढाया लागले
लोक वेदनेचे मांडलिक व्हाया लागले (१३)

(मी) वेदनेच्या मोहात फसण्या लागलो
मजला वेदनेचे लावण्य भुलवू लागले (१४)

मातेसम वेदना मज पाजू लागली
वात्सल्यरूपी वेदनेचे रूप पाहू लागलो (१५)

वेदना सूर्यासम मज झोकाळू लागली
तिमिराकडून तेजाकडे नेऊ लागली (१६)

वेदना सागरासम मज खोली देऊ लागली
शिंपल्यातील अमूल्य मोती बनवू लागली (१७)

वेदना छिन्नीसम मजला तराशू लागली
सुंदर-सुबक शिल्प साकारू लागली (१८)

वेदना मज काव्यत्म आयाम देऊ लागली
अत्तुच्च प्रतिभेचा साक्षात्कार घडवू लागली (१९)

आकाशासम वेदना मज विस्तारू लागली
अन् सामावण्याच्या कक्षा रुंदावू लागली (२०)

अनंतरुपी वेदनेचे दर्शन घडण्या लागले
प्रती क्षणं वेदनेचा कुंदन बनवाया लागला (२१)

वेदना गुरुसम मज घडवाया लागली
प्रतिदिन गुरु दक्षिणा मागाया लागली (२२)

मीही अर्जुनासम वेध घ्याया लागलो
एकलव्यासम अंगठा द्याया लागलो (२३)
कल्पतरूसम वेदना वाछित देऊ लागली
आधीच फाटकी झोळी (माझी) सांडण्या लागली (२४)

वेदना प्रस्थापित समजुती हलवू लागली
नव दृष्टिकोनाचे दर्शन घडवू लागली (२५)

मीही वेदचे उपकार मानाया लागलो
तिच्या ऋणात राहाण्या लागलो (२६)

वेदनेने सारे पांडित्य गळाया लागले
अन् अंतिम सत्य समजा या लागले (२७)

वेदना जळी-स्थळी-काष्ठी व्यापाया लागली
मज महाकाय विश्वरूप दाखवाया लागली (२८)

वेदनेच्या भावनेत वाहावया लागलो
वेदना एकाकीपणे सोसावया लागलो (२९)

मीही अंतर्मुख व्हावया लागलो
वेदनेवर चिंतन करावया लागलो (३०)

दु:ख, दारिद्रय, वेदना खिन्न कराया लागले
आनंदाचे ही मज ऒझे वाटावया लागले (३१)

वेदना गात्रे शांत कराया लागली, मज
पंच महाभूतात विलीन करण्या लागली (३२)

वेदनेने मीही पुण्यकर्म करण्या लागलो
स्वर्गाचे दार ठोठावया लागलो (३३)

वेदना अंतच:क्षु उघडाया लागली
ज्ञानेंद्रिये तीक्ष्ण कराया लागली (३४)

वेदनेमुळे कविता जगाया लागलो, मीही
रोज नवे काव्य कराया लागलो (३५)

-सौरभ सुधीर परांजपे (ठाणे)